Szerszeń

Niełatwa w odbiorze, napisana w staroświeckim stylu powieść, której akcja toczy się we Włoszech w niespokojnych latach trzydziestych i czterdziestych XIX. W Europie miała wkrótce wybuchnąć wiosna, Wiosna Ludów. W Galicji – z poduszczenia austriackich agentów – Jakub Szela urządzić miał krwawą łaźnię małopolskiej szlachcie a w Toskanii trwał intelektualny ferment wywoływany przez karbonariuszy, którzy stworzyli ideowe podstawy Młodych Włoch - ruchu, którego głównym celem było zjednoczenie ziem włoskich, rozdartych między Austrię, Państwo Papieskie i Burbonów. Nowy papież Pius IX, który objął Stolicę Piotrową po reakcjoniście Grzegorzu XVI, w drodze liberalnych reform, złagodzenia cenzury i amnestii dla więźniów politycznych próbował rozładować rewolucyjne napięcie w kraju. Część środowisk nieprzychylnych dotąd papiestwu upatrywało w tym szansę na dokonanie zmian w drodze ewolucyjnych reform. Aby nadać sprawie właściwy rozgłos podjęli decyzję o rozpoczęciu szeroko zakrojonej akcji informacyjnej, skuteczność której miał zagwarantować tajemniczy Szerszeń, znany w Paryżu i Londynie z antyklerykalizmu, ostrego pióra i ciętego dowcipu publicysta.

Równolegle z intrygą polityczną rozgrywa się osobisty dramat Szerszenia, którego korzenie sięgają głęboko w przeszłość, dotykają sacrum i profanum i podsumowane są gorzkim, bluźnierczym wyznaniem: „Zwyciężyłeś Galilejczyku”.

Kilka pytań zostaje w głowie po przeczytaniu tej książki. Pytań o rzeczy fundamentalne, na które nie ma łatwych odpowiedzi – ja nie mam.